Krwawy październik 1914 Tom 1
19
%
334 Kč 410 Kč
Sleva až 70% u třetiny knih
Operacja warszawsko-iwangorodzka [warszawsko-dęblińska] była największym starciem armii Austro-Węgier, Niemiec i Rosji na wschodnim [rosyjskim] teatrze działań pierwszej wojny światowej w 1914 roku. Jej przeprowadzenie zmusiło obie strony skoordynowania działań wielkich związków operacyjnych (frontów). W toku samej operacji centralne miejsce zajmowały raczej cele polityczne, niż strategiczne: podobnie jak w przypadku natarcia niemieckich armii na Paryż w sierpniu 1914 r., tu głównym zadaniem 9. armii niemieckiej stało się opanowanie Warszawy. Wziąwszy pod uwagę nastawienie ludności Królestwa Polskiego, utrata kontroli nad tak dużym ośrodkiem polityczno-administracyjnym i kulturalnym Imperium Rosyjskiego równałaby się zapoczątkowaniu procesu rozkładu całej politycznej struktury państwa.
Interesy polityczne w oczywisty sposób przeważały w tej sytuacji nad względami militarnymi. Tak więc, z punktu widzenia dowództwa niemieckiego (tj. szefa sztabu Kwatery Głównej, generała piechoty von Falkenhayna oraz dowodzącego świeżo utworzoną 9. armią generała-pułkownika P. von Hindenburga), przemieszczenie wojsk na kierunek warszawski zostało wymuszone przede wszystkim natarczywymi monitami dowództwa austro-węgierskiego Frontu Północno-Wschodniego o wsparcie, niezbędne wskutek klęski w bitwie galicyjskiej. Bezpośrednio szturmować miasta z prawie milionową ludnością, bronionego przez system fortów i artylerię forteczną, Niemcy co prawda nie zamierzali, jednakże w toku operacji atakowano je, używając w tym celu do jednej trzeciej posiadanej piechoty i połowę kawalerii. Dowództwo rosyjskich armii Frontu Północno-Zachodniego (generał piechoty W. Ruzskij) również nie miało zamiaru bronić Warszawy: planowano ewakuować miasto i umocnić się na prawym brzegu Wisły, opierając się o twierdze Nowogieorgijewsk [Modlin] i Iwangorod [Dęblin]. Jednak dowodzący armiami Frontu Południowo-Zachodniego generał artylerii. N.I. Iwanow upierał się przy konieczności utrzymania Warszawy i wykorzystania jej jako przyczółka i bazy wypadowej do przeprawienia kilku armii na lewy brzeg Wisły i w dalszej kolejności natarcia na Berlin najkrótszą drogą – przez Poznań (niem. Posen). Ciekawe, że dowództwo niemieckie nie zdecydowało się wykorzystać tej najkrótszej drogi na Warszawę, tracąc drogocenny czas.
Autor: | Nielipowicz Siergiej |
Nakladatel: | Napoleon V |
ISBN: | 9788378892267 |
Rok vydání: | 2015 |
Jazyk : | Polština |
Vazba: | twarda |
Počet stran: | 330 |
Zařazení: | Historia Archeologia |
Mohlo by se vám také líbit..
-
Most Mulwisjki 312. Bitwa Konstantyna...
Ross Cowan
-
Wojny Jagiellonów z wschodnimi i połu...
Marek Plewczyński
-
Wilson
A. Scott Berg
-
Włoskie okręty liniowe podczas II Woj...
Joanna Tekieli
-
Okręt bizantyński vs okręt arabski od...
Angus Konstam
-
Taktyka formacji pikiniersko-muszkiet...
Keith Roberts
-
Armia Fryderyka Wielkiego
Christopher Duffy
-
Rzymskie siły morskie w okresie cesar...
Raffaele D'Amato
-
Bf 109 e/f vs jak 1-7 front wsch. 194...
-
Krajowa baza operacyjna nr.1
Zdzisław Suwiński
-
Rozporządzenia Wojenne Batalionu
praca zbiorowa
-
BITWA NAD BEREZYNĄ 1812 WIELKA UCIECZ...
ALEKSANDER MIKABERIDZE
-
JEDENASTY PANCERNY OPOWIADANIA WOJENN...
Stefan Majewski
-
Brytyjskie pancerniki 1914-1918 (2) S...
-
Pierwsze okręty na Bałtyku. Polska Ma...
Mariusz Borowiak
-
Niszczyciel ORP Krakowiak
Mariusz Borowiak